امروزه بدون حضور و مشارکت مردم اجرای طرح های توسعه ای مشکل و حتی با شکست مواجهه خواهند شد. زیرا مردم ، استفاده کنندگان نهایی طرح ها و یا گردانندگان آن خواهند بود.
از آنجا که مردم خود به عنوان افراد ذینفع و مخاطبین برنامه های عمرانی مطرح اند ،همفکری ،همکاری و مشارکت آنان در فرایند تهیه و اجرای این برنامه از اهمیت به سزایی برخوردار بوده و بسیار سودمند است.
بدون شک توسعه ی اجتماعی مستلزم مشارکت های مردمی در ابعاد مختلف است و در واقع بدون مشارکت نمی‌توان به توسعه اجتماعی مردم محور فراگیر و پایداری دست یافت.
در فرایند توسعه اجتماعی مشارکت آحاد جامعه مدنظر است و شهروندان قطع نظر از تعلقات قومی و علایق اعتقادی ، امکان می یابند تا با توجه به صلاحیت و توانمندی ذهنی شان در تمام پدیده ها و مغایرت ها اثر گذار باشند.
هدف نهایی هر برنامه توسعه عبارت است از تلاش برای ایجاد محیطی مناسب برای تک تک اعضای جامعه به نحوی که کلیه اعضای جامعه بتواند ارزش ها و قابلیت های خود را بروز داده و از منافع آن برخوردار شوند.
براین اساس مفهوم اساسی اصطلاح توانمند سازی متوجه ایجاد محیطی است که مردم با خلاقیت و کارایی بیشتری قادر به پاسخگویی به نیازهای و مطلوبیت هایشان میشوند.
بر این اساس سازماندهی ، تحرک بخشی و بهبود مهارت ها و قابلیت های اجتماعی مردم و درگیر کردن آنان در توسعه محلی از طریق برنامه های اجتماعی و نیز بستر سازی برای خودکفایی در کسب درآمد مهم ترین جنبه های هر برنامه توانمندسازی محسوب میشوند.
