آمل نیوز- قربانعلی مسافر / آیت الله جوادی آملی با اشاره به اینکه ادبا و شعرا سهم ارزشمندي در برون رفت از نقص و استکفا دارند، افزود: شعرا می توانند ناقص را به مقام مستکفي رسانده و هم مستکفي را به مقام تام برسانند.
آیت الله عبدالله جوادی آملی برای اختتامیه همایش بین المللی طالب آملی که با حضور چهره های برجسته علمی، ادبی و فرهنگی دنیا برگزار شد، پیامی ارسال کرده است.
مفسر کبیر قرآن در این پیام، اظهار کرد: درباره جناب طالب آملي، درباره تاريخ و سرگذشت او و ادوار ايران، ماندن، هند رفتن و سرايندگي او از يک سو و بحث درباره حقيقت علم و ادب، سرايندگي، شعر، حکمت و مانند آنها از سوي ديگر باید پرداخته شود.
وی با اعلام اینکه عالم هستی و جهان سه بخش دارد، افزود: بخش مجردات محض که عرش، جبرئيل، ميکائيل و امثال اينها است، بخش عالم مثال که فرشتگان مياني اند و بخش طبيعت که آسمان، زمين و آنچه در اين دو قرار دارند را شامل می شود.
آیت الله جوادی آملی بیان کرد: بخش طبيعي به ما نزديکتر از بخش عالم مثال بوده و بخش عالم مثال به ما نسبت به عالم عقل نزديکتر است، عالم عقل که فرشته و مجردات محض در آنجا هستند از ما دور است، گرچه ما مي توانيم با بررسي بخش عقلي مان به آنها نزديک بشويم.
وی ادامه داد: جهان از اين سه بخش تشکيل شده و مجردات تامه، عالم مثال و عالم طبيعت است.
این مرجع تقلید جهان اسلام با بیان اینکه شعرا سهم بزرگي در پيمودن سه بخش دارند، متذکر شد: شاعران نشئه نقص را کاملاً طي مي کنند و اين نقصانها را درک مي کنند که کمبود چيست، بعد از عالم نقص به عالم مستکفي ترقي مي یابند که چه کار باید انجام شود تا نقص ها برطرف شود.
جوادی آملی خاطرنشان کرد: شعرا به عالم تام مراجعه مي کنند که هم نقص خود را برطرف مي کنند و هم برای برطرف کردن نقص جامعه بر می آیند.
وی با اشاره به اینکه ادبا و شعرا سهم ارزشمندي در برون رفت از نقص و در برون رفت از استکفا دارند، افزود: شعرا و ادبا مي توانند ناقص را به مقام مستکفي رسانده و هم مستکفي را به مقام تام برسانند به اين شرط که خود در اين ميانه نمانند.
جوادی آملی یادآور شد: توفيق جناب طالب آملي در هماهنگ کردن طبيعت از يک سو، عالم وهم و خيال از سوي ديگر و عالم عقل از سوي سوم باعث شد که آن معارف بلند را تنزل داد، به صورت وهم و خيال در آورد و شاعرانه آن وهم و خيال را به سمع و بصر ديگران منتقل کرد.
وی ادامه داد: طالب آملی از آن جهت که گرفتار ملک الشعرايي دربار هند بود آن توفيقي را که برخی شعراي ديگر در بيان توحيد، وحي، نبوت و امثال اين ها داشتند کمتر در ديوانش مشهود است ولي مدح اميرالمومنين (ع) و مسائل موعظه، پند و اندرز، در بيانات لطيف جناب طالب آملی کم نيست.
