آمل نیوز – قربانعلی مسافر / غروب هفتمین روز محرم در دیار هزارسنگر غوغایی بود، همگان آمدند، پیر، جوان، مرد، زن، کودک و طفل شیرخوار که دلشان برای مصیبت اهلبیت غرق در اندوه است و برای تشییع پیکر شهید رحیم کابلی سنگ تمام گذاشتند.
در هفتمین روز از ماه محرم مردم در دیار هزارسنگر غوغایی بود… .
همگان آمدند، پیر، جوان، مرد، زن، کودک، طفل شیرخوار و آنهایی که دلشان برای مصیبت اباعبداللهالحسین(ع) غرق در اندوه و ماتم است.
گامها برای عزاداری هفتمین روز محرم استوار بود، محکم و پیوسته تا حسین(ع)، حسین(ع) گویان تابوت مدافع حرم حسین(ع) را به دوش بگیرند و با ناله زینب کبری(س) همناله شوند.
تابوت فرزند دیار علویان و دلباخته اهل بیت میهمان مردان و زنانی بود که با نام حسین(ع)، ابالفضل(ع) و شهدای صحرای کربلا از پیکر تازه تفحص شده شهید مدافع حرم و گلگلون کفن کربلای خانطومان شهید رحیم کابلی به سر و سینه میزدند و مرواریدهای اشک بر گونه داشتند.
اجتماع بزرگ و مراسم عزاداری عمومی هفتم محرم آملیها که هر ساله برگزار میشود، امسال همزمان شد با تشییع پیکر گلگونکفن خان طومان شهید کابلی و گرامیداشت علامه ذوالفنون آیتالله حسن حسنزاده آملی.
گرما و شرجی بودن هوا مهم نبود، مهم تشییع پیکر به خاک و خون تپیده مدافع حریم اهل بیت و طی مسیر چند کیلومتری ناحیه مقاومت بسیج آمل تا گلزار شهدای آستان مقدس امامزاده ابراهیم(ع) بود.
پیرمردی گلاب به دست داشت و به نیت پسر شهیدش همیشه در میدان پای برهنه آمد، پیرزنی عکس یادگارش را به دست گرفته بود و به زبان طبری مازندرانی “موری” جانسوز داشت، کودکان و نوجوانان با تکاپوی کودکی و جنب جوش خود در موکبها استکان را از چای و شربت پر میکردند تا از مهمانان حسینی میزبانی شایسته داشته باشند، همه آمدند تا سنگ تمام بگذارند و با نام حسین(ع) از مسافر کربلا استقبال کرده و دلدادگی شیدایی خود را به عصرعاشورا گره بزنند.
دلدادگی شهدایی مردم آمل که در تاریخ حماسه ششم بهمن سال 1360 و تقدیم 1341 شهید را در یک نیمروز به یادگار دارند و در دفاع از حریم اهل بیت و حرم آلالله جوانان خود را رهسپار کردند دیدنی و تماشایی بود، چنان تماشایی و دیدنی که با هیچ قلم و مرکب به رشته تحریر در نمیآید و فقط باید با چشم سر و جان توصیف شود.
شهید رحیم کابلی بهشهری نیست، دیگر مازندرانی نیست بلکه به تمام مردم ایران تعلق دارد و شهید فراتر از مرزها آوازه دارد.
آملیها امروز هم همانند دیگر مناسبتهای تاریخی و دینی گل کاشتند و پای کار آمدند، پای سفره اهل بیت و پای تشییع رزمندهای که خود را سرباز زینب(س) و عاشق حسین(ع) میدانست و در عمل به خوبی اثبات کرد.
باید در مسیر شهدا از خداوند بخواهیم ما را در راه ثابت قدم نگهدارد و در روزگاری که دشمنان استکباری و غربی اسلام و مسلمین با انواع فتنههای پر زرق و برق به دنبال ایجاد غبار و فتنهگری هستند، از شهدا بخواهیم چراغ راهمان باشند، انشاالله… .
انتهای پیام/