شاید بتوان بزرگترین مشکل هنرمندان آمل در عدم تحقق حقوقشان را ناآگاهی از آن،اختلافات درون گروهی و حب و بغض های فردی دانست.این که در طول سال های گذشته چه بر سر هنرمندان آمده و چه افرادی به نام هنرمند به حق یا نابه حق به نوایی هرچند اندکک رسیده اند موجب شد تا گفتگویی با مجید راعی کارشناس هنری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آمل انجام دهم،در ادامه متن گفتگو را می خوانید:
سؤال:در ارتباط با بیمه ی هنرمندان آیا آمار و ارقامی وجود دارد که در طول این سال ها چه تعدادی مشمول این طرح شده اند؟
جواب:از سال 88 در ارتباط با بیمه دستورالعملی ابلاغ شده که هرنوع هنرمندی چنانچه بیمه ی دیگری در شرکت ها،ادارات و…داشته باشد مشمول بیمه ی هنرمندان نمی شود.
س:ولی در ارتباط با این مسأله از قول ارجمندی مشاور اقتصادی وزیر ارشاد در سال 93در خبرگزاری تسنیم نقل شده ممکن است برخی از دوستان بیمه تأمین اجتماعی داشته باشند ولی طبق آیین نامه هنرمند شناخته شوند،و در صورتی که عضو صندوق حمایت از هنرمندان باشند به آن ها خدمات ارائه می شود؟
ج:بله اما نمی توان دو بیمه نامه ی تأمین اجتماعی داشت.اما اگر هنرمندی به طور مثال در شرکتی مشغول بوده و سابقه ی بیمه داشته،این سنوات می تواند به سنوات بیمه ی هنرمندان اضافه شود،این مربوط به گذشته بوده؛ولی بخشنامه ی فعلی در مورد این افراد می گوید بهتر است در همان رشته ی تخصصی خود ادامه ی کار دهند و آن ها را به عنوان هنرمند نمی شناسد.افرادی که از سال 88به بعد فعالیت کافی داشته باشند هنرمند تلقی می گردند.
س:چه تعداد از هنرمندان آمل عضو صندوق حمایت از هنرمندان هستند؟
ج:بالغ بر پانصد نفر از هنرمندان آملی عضو صندوق حمایت از هنرمندان هستند.این صندوق مزایایی دارد مثل وام،کارت های تخفیف و…
س:آیا چیزی به نام مقرری هم وجود دارد؟البته برای افرادی که هنرکارت دارند؟
ج:باید عضو صندوق باشند،البته مبلغ پایینی است و براساس سهمیه ی هر شهر و شرایط خاص به افراد تعلق می گیرد،در آمل هستند کسانی که از این مستمری استفاده کنند.
س:شرایط بیمه ی شاعران و نویسندگان چیست؟
ج:باید دست کم دو جلد کتاب چاپ کرده باشند،عضو صندوق باشند و سایر شرایطی که به صورت جزئی در شرایط بیمه ذکر شده
س:آیا این موارد به اطلاع هنرمندان رسیده؟
ج:اغلب افرادی که با اداره ارشاد در ارتباط هستند از چنین حقوقی مطلع هستند.افرادی که تعامل درستی با اداره ندارند شاید درجریان نباشند.
س:طبق بند شش ماده ی هشت اساسنامه ی انجمن های ادبی «ترتیب معرفی و نشر و ارائه آثار شاعران و نویسندگان»از وظایف انجمن های ادبی است،مطابق بند 13،14و 10 ماده ی هشت چرا در طول سال های گذشته چاپ کتاب و فصل نامه نداشته ایم و این بودجه کجا مصرف شده؟
ج:انجمن های ادبی آمل ثبت شده نیستند.
س:در مورد هنرکارت چه موانعی وجود دارد؟
ج:پس از راه اندازی صندوق اعتباری هنر اقداماتی صورت گرفت تا عده ای از هنرمندان با ارائه ی آثار و بررسی مسئولین کارت تدریس هنری بگیرند ولی در حال حاضر موانعی وجود دارد که این روند هم با توقف روبه رو شده
س:آیا قوانین موجود برای هنرمند تلقی کردن اهالی ادبیات کمی ناعادلانه نیست؟در دیگر هنرها شرایط کم و بیش مهیا بوده تا حتی در سطوح پایین افراد کارنامه ی هنری داشته باسند اما در شعر و ادبیات گرچه چهره هایی داریم که قدرت رقابت با بسیاری از نام ها را دارند متأسفانه حمایتی وجود ندارد.در صورتی که در دیگر شاخه های هنر در میان جوانان هنرمند حرفه ای کمتر وجود دارد.این عدم حمایت از جانب بانیان انجمن های ادبی بوده یا اداره و قوانین؟
ج:انجمن های ادبی فراز و فرود بسیار داشتند.متأسفانه در انجام کار گروهی دچار مشکل هستیم.برخی از رؤسای ارشاد هم دخیل بوده اند و بودجه ی ناچیزی هم که در این مورد تعریف شده مؤثر بوده.من متأسفم که بعد هجده سال آمل حتی یک فصل نامه هم ندارد گرچه رسانه ی کاغذی هم درحال منسوخ شدن است.امیدوارم خود بچه های انجمن برای تحقق این امر تلاش کنند.
س:چاپ و نشر فصل نامه هم جزو اساسنامه بوده ولی عملی نشده چرا؟
ج:در خیلی از شهرها این اتفاق نیافتاده که عرض کردم چرا
س:چرا حمایتی که مثلا در تئاتر وجود دارد در ادبیات وجود ندارد،دست کم خانه ی تئاتری هست و برای به صحنه آمدن یک نمایش به مبالغ قابل توجهی نیاز هست
ج:در تئاتر هم حمایت ها به اندازه ای که به نظر می آید نیست.اگر تئاتر به جشنواره های استانی و کشوری راه پیدا کند حمایت هایی وجود دارد در غیر این صورت معمولا خود کارگردان و تهیه کننده تقبل هزینه می کنند.دوستان از سر علاقه فعالیت می کنند.
س:آیا تئاترهایی که اجرا می شوند ضرر می دهند و همواره با ضرردادن از سر علاقه فعالیت می کنند؟از طرفی روند کار در همه ی نقاط دنیا این است که ابتدا متنی نوشته می شود سپس به اجرا درمی آید ولی در آمل من نمایشنامه ی مکتوب ندیده ام.
ج:تعداد افرادی که در آمل نویسنده ی تئاتر باشند در حدود انگشتان یک دست است. در سال 96 خوشبختانه ضرر گسترده وجود نداشته و سالن ها کم کم دارد پر می شود
س:آیا از طرف شورای شهر برای حمایت از تئاتر خرید بلیت صورت می گیرد؟این بلیت ها به چه افرادی داده می شود؟
ج:بله،به پرسنل خودشان می دهند اغلب،یا سازمان هایی که زیر نظر شورای شهر هستند
س:آیا تا به حال کسی از صندوق اعتباری وام هم گرفته؟
ج:وام کم بهره ای هست در حدود سود سه چهار درصد،که می توانیم هنرمندان را برای اخذ وام به بانک معرفی کنیم.
س:آیا انجمن ها امکان حذف و سانسور دارند؟در این صورت از فرد خاطی هم توضیح می خواهند و نظارتی هست که سلیقه ای برخورد نشود؟
ج:بله این جریان همیشه بوده و البته توضیحات فرد خاطی را هم می شنویم.در اداره جریان همیشه همین بوده،ما قضاوت نمی کنیم بلکه گزارش می دهیم همین.البته انجمن های ادبی زیر نظر کارشناس فرهنگی هستند.
س:سپاس از شما
ج:سپاس
امید آن است که با پیگیری اهالی هنر و همکاری آن ها همه ی هنرمندان بتوانند از حقوق خویش بهره مند شوند. کوتاه سخن این که بعد تمام بررسی ها،همه چیز به این جا ختم می شود که از ماست که بر ماست.تا زمانی که اختلاف درون خانوادگی است و اجماعی بین خود هنرمندان صورت نمی گیرد نمی توان مطالبه ای داشت یا به نتیجه ی مطلوب رسید.در این صورت همچنان معدودی که هنر را دستاویز قرار داده اند یا هوش بازاری بالاتری دارند بهره مند خواهند شد.
خبرنگار:علی خاکزاد
