آمل نیوز- قربانعلی مسافر / شهدای خوشنام هشت سال دفاع مقدس بار دیگر قدم به دیار هزارسنگر آمل گذاشتند تا یادآوری کنند که آنها خوشنام هستند و ما در زرق و برق دنیا رو به گمنامی رفتیم.
خوشنامان دیار حماسه، عشق و خون به بدون نام و نشان آمدند، همانند مادر پهلو شکسته که رو به نقاب گمنامی برد و همچنان خوشنام می درخشد.
فرزندان فاطمه(س) با مشتی استخوان و پیراهن خاکیِ پاره آمدند تا باعث تلنگر ما شوند تا در دنیای پر زرق و برق گک نشویم و رو به گمنامی نرویم.
به دیار هزارسنگر آمدند، سرزمینی که بیش از یک هزار و 20 شهید تقدیم اسلام کرده است، دیاری که مرکز حکومت علویان بوده و در حماسه اسلامی 6 بهمن سال 1360 در یک نیم روز بیش از 41 شهید تقدیم کرد و با بیش از یک هزار سنگر بساط کمونیست ها برای همیشه تاریخ درهم پیچید.
در بین استقبال پرشور مردان و زنان شور حسینی و زهرایی به پا کردند، مادر پیری اسپند و گل پر دود می کرد و مویه و زاری به راه انداخت.
خواهران برای برادر بی سر و بی نشان 23 ساله خود مجمع به سر گرفتند، خواهری کردند تا نکند احساس غریبی داشته باشد.
برادران و پدران هم پای کار آمدند و به سر و سینه زدند تا جمعه شان شهدایی شود و زندگی شان برکت شهدا بگیرد.
همه آمدند تا در حد توان بتواند همه چیز خود را برای شهدا به کف بگیرند و تابوت خوشرنگ شهیدان را در آغوش بگیرند.
نجواهای عاشقانه و عارفانه با خوشنام و نشان های دفاع مقدس شنیدنی بود و تابوت زیبای شان بعد از سال ها بر روی دستان عاشقان نورافشانی می کرد.
شهدا آمدند تا راه گم نشود و ما باید از خداوند بخواهیم در راه شهدا ثابت قدم باشیم تا در دنیا و آخرت آبرومند و سعادتمند شویم.
