عصر روز دوشنبه با همکاری اداره ی ارشاد،خانواده ی شاعر و جمعی از اخوان خونی و فرهنگی،مراسم بزرگداشت علی اکبرمهجوریان نماری شاعر و پژوهشگر در حالی برگزار گردید که کمتر اشاره ای به اشعار ناب و پژوهش های درخور توجه ایشان صورت گرفت.برپایی چنین مراسماتی خواسته ی قلبی همه ی اهالی فرهنگ و هنر شهرستان آمل است البته با التفات بیشتر به صاحبان اصلی آن،تا در طی مراسم شاهد شتاب زدگی و رفع تکلیف نباشیم.
گرچه هنر شاعر بارانی مجوز اداره ی ارشاد اسلامی ایران را گرفته اما شاید کمتر کسی دلیل نپرداختن به آن را درک کرده باشد.به زعم راغم حساسیت بی مورد در مواقعی که قوانین محدودیتی ایجاد نمی کنند بی مهری در حق بزرگانی است که خوب یا بد نمایندگان هنر شهرمان هستند.لذا امید آن است که در برنامه های آینده این فقرات و ظرایف معطل نماند.
در مراسم مذکور که با شعرخوانی و اجرای موسیقی و آواز مازندرانی همراه بود.اسدالله عمادی شاعر و نویسنده،استاد معتقدی و جوادیان به شعرخوانی پرداختند و حسین حیدرزاده،استاد و منتقد آملی به بیان گوشه ای از مرارت های شاعر پرداختند که بی سر و صدا با بیماری درون و بیرون می جنگید و برای اعاشه رنج بسیار کشید اما همیشه شریف ماند و قلمش هم شرافت را معنا کرد تا تجسم سفارش آل احمد باشد و حرمت قلم الگوی همه ی جوانانی که امروز می نویسند.
اهدای لوحی به رسم یادبود از طرف ریاست اداره ی ارشاد به خانواده ی شاعر گرچه مرهمی است بر داغ ایشان اما کفاف زخم مهجوریان ها را نخواهد کرد.بعد سپاس و امتنان ویژه امید آن است که در آینده ی نزدیک به اهل فضل بیش از گذشته پرداخت شود و این مهم در دوره ی ریاست جدید تحقق یابد.
مهجوریان بی سر و صدا و مظلوم رفت و همیشه اقلیت ماند.
خبرنگار:علی خاکزاد
