با شروع فصل کشت و کار برنج دغدغه و نگرانی در ارتباط با بیماری‌هایی از جمله تب شالیزار افزایش می‌یابد که در بیشتر موارد کشاورزان در این زمینه آگاهی لازم را ندارند.
با توجه به اطلاع‌رسانی‌هایی که در طول سال‌های اخیر در ارتباط با بیماری تب شالیزار شده می‌بینیم وضعیت کمی بهتر شده اما با وضعیت مطلوب فاصله داریم که باید بحث فرهنگ‌سازی همچنان در سرلوحه امور باشد.
مدیرگروه بیماریهای واگیردار دانشگاه علوم پزشکی مازندران در این‌باره در گفت‌وگو با فارس، اظهار کرد: بیماری تب شالیزار در تمام دنیا و همچنین کشور ایران وجود دارد.
محمدرضا پارسایی با اشاره به اینکه تب شالیزار، مهمترین بیماری عفونی بین حیوان و انسان است، افزود: عامل این بیماری در آب و خاک مرطوب و لجن‌ها به‌خوبی رشد می‌کند زنده می‌ماند.
وی اضافه کرد: شالی‌کاران، ماهی‌گیران، کشاورزان، کارکنان کشتارگاه‌ها و افرادی که در تماس با آب و خاک آلوده هستند در معرض این بیماری قرار دارند.
مدیرگروه بیماریهای واگیردار دانشگاه علوم پزشکی مازندران با بیان اینکه عامل بیماری ازطریق ادرار حیوان آلوده دفع می‌شود، تصریح کرد: راه انتقال بیماری تماس با آب یا خاک آلوده و همچنین آلوده شدن از طریق تماس پوستی و مخاطیبه دلیل خراش در پوست است.
پارسایی با اعلام اینکه بیماری تب شالیزار دوره‌ای 7 تا 14 روزه دارد، اظهار کرد: ممکن است در انسان بدون علامت باشد ولی در اغلب موارد علامت این بیماری یرقان، تب و لرز، سردرد، درد عضلانی، استفراغ و اسهال است.
وی با بیان اینکه در برخی موارد حتی علائم بیماری تب شالیزار با تب کریمه کنگو اشتباه گرفته می‌شود، افزود: ممکن است این بیماری با یرقان همراه باشد که در این صورت بسیار خطرناک است.
مدیر گروه بیماریهای واگیردار دانشگاه علوم پزشکی مازندران با تأکید بر استفاده از وسایل حفاظتی هنگام کار در مکان‌های آلوده ضروری است، خاطرنشان کرد: همچنین شناسایی آب‌ها و خاک‌های آلوده برای ضدعفونی و پیشگیری و آموزش بهداشت فردی نیز از مواردی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
پارسایی اضافه کرد: برای پیشگیری از شیوع این بیماری واگیردار افراد باید از شنا با آب‌های آلوده خودداری کنند.
وی با اشاره به اینکه سالانه 200 تا 300 مورد مشکوک بیماری تب شالیزار در استان مازندران شناسایی می‌شود که 100 تا 150 مورد آن تایید می‌شود، گفت: در تمام استان مازندران احتمال آلودگی به این بیماری وجود دارد.
