این رایزنی‌ها و جلسات فشرده مجالی است برای تعامل بیشتر نامزدهای وزارت با نمایندگان مجلس تا در فضای غیر رسانه‌ای و با فراغ بال بیشتر و رودر رو نقطه‌نظرات و دیدگاه‌های یکدیگر را به بحث گذارند. همچنین علاوه بر بررسی برنامه‌های مکتوب و مدون وزیران پیشنهادی در جمع نمایندگان، فرصتی نیز مهیا می‌شود تا بهارستانی‌ها سؤالات و ابهامات فردی و گروهی را نزد وزرای پیشنهادی مطرح و پاسخ مستقیمی دریافت کنند.
علاوه بر این، سوء تفاهم‌ها، شایعات و انتقادهایی از برخی وزرای پیشنهادی در رسانه‌ها و فضای مجازی منتشر شده که ممکن است نمایندگان را به صرافت توضیح خواستن از وزرای پیشنهادی بیندازد و چنین پرسش و پاسخ در جلسات رودررو امکانپذیر است تا ابهام‌زدایی از کارنامه و برنامه مسافران پاستور محقق شود. با این ملاحظات، بیراه نیست که هم مجلسی‌ها و هم وزرای پیشنهادی از جلسات مشترک استقبال کنند.
زیرا از سویی، نمایندگان به شناخت دقیق‌تر و بی‌واسطه‌ای از معرفی شدگان توسط رئیس جمهوری می‌رسند و از سوی دیگر، نامزدهای پیشنهادی می‌توانند به سؤالات و ابهامات مطرح شده درباره خودشان پاسخ دهند تا در روز رأی اعتماد، قضاوت نهایی پیرامون آنان براساس واقعیت‌ها و نه شایعه‌ها و شائبه‌ها و سؤالات بی جواب صورت گیرد.
در واقع؛ آنچه وجه ممیزه این جلسات تعاملی با اظهار نظرهای رسانه‌ای و جناحی است، دقت‌نظر در رویکردها و برنامه‌هاست تا اعلام مواضع احساساتی و هیجانی. خروجی این روند موجب خواهد شد تا بیش و پیش از تمرکز نمایندگان روی اسم‌ها، توجه آنان به کارآیی برنامه‌ها و میزان توانمندی وزرای پیشنهادی جلب شود و تصمیمی مطابق با جمع‌بندی خویش، در روز رأی‌گیری اتخاذ کنند. ناگفته پیداست، تعامل قوای مقننه و مجریه به معنای نادیده گرفتن استقلال آنها نیست.
همان گونه که رئیس جمهوری در چارچوب وظایف و اختیارات فهرست همکاران خود را به مجلس معرفی کرده، پارلمان هم این حق را دارد تا در چارچوب وظایف و اختیارات خود نسبت به توانمندی‌ها و صلاحیت‌های معرفی شدگان قضاوت کند. تفسیر یا برداشت از کیفیت این استقلال اما قابل تأمل است. دولت می‌تواند براساس تفسیری و بنا بر وظایف خود و بدون توجه به مطالبات و فضای حاکم بر مجلس همکارانی برگزیند و طبیعی است که مجلس هم در مقابل، اهتمامی نسبت به پیشبرد اهداف قوه مجریه نخواهد داشت.
تفسیر دیگر اما می‌تواند استقلال و تفکیک قوا را در چارچوب رویکرد هم‌افزایی تعریف کند که دو قوه در حکم جزایر جداگانه و بی توجه نسبت به دغدغه‌ها و خواسته‌های یکدیگر نیستند. ملت که قطب اصلی حماسه انتخابات بود حالا به امید برآورده شدن مطالبات خود به انتظار آغاز به کار رسمی دولت جدید است و در این میان حتماً گوشه چشمی به رویکرد منتخبان خود در قوای مجریه و مقننه دارد که چه کیفیتی از تعامل را تجربه خواهند کرد.
