امیرحسین اباذری آملی؛ سه سوال مهم در حوزه مبارزه با فساد می توان طرح کرد؛ آیا واقعا ظرفیت قانونی مبارزه با فساد کم است؟
آیا ضعف ساختار ارزیابی عملکردها مانع مبارزه با فساد است؟
و آیا حاکمیت قانون بر سیستم اجرایی و گزارشگری شفاف در راستای افشاء و جلوگیری از فساد ضعیف است؟
مهمترین نکته از نظر اینجانب در دو حوزه قابل بحث می باشد:
نکته اول ، بحث کرامت انسانی است
واقعا چرا طبع و فطرت انسانی برخی از ارکان اجرا تغییر کرده است کمی دقت در خطبه های مولی الکونین ابی عبدالله الحسین(ع) در ظهر عاشورا به وضوح در این راستا بصیرت افزا است.
وقتی شکم از حرام پر شود انسان کور و کر می شود و همه چیز را به ثمن بخس می فروشد.
نکته دوم ، مباحث مربوط به نحوه مدیریت گردش اطلاعات و کنترل های مورد نیاز در حوزه اجرا است. وقتی پایش اطلاعات و کنترل های لازم در خصوص بار اطلاعاتی و مالی اسناد اجرائی درست طراحی و اجرا نشود و گزارشات شفاف در راستای افشا و حذف فساد ارائه نمی گردد و یا در خصوص گزارشات واصله مثبته همِّ واحدی در راستای پیگیری و اصلاح وجود ندارد طبعا مبارزه با فساد کار دشواری خواهد بود .
مهمترین وظیفه مدیران اجرایی و نظارتی کشور در جهت حفظ ارزش های والای انسانی و دینی مان ، امروز پاسخگویی شفاف و شجاعت تام در زمینه افشا و اصلاح و حذف فساد است.
خداوند در قرآن کریم می فرمایند ما سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهیم مگر آن قوم در خود تغییر ایجاد نماید
إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ یُغَیِّروا ما بِأَنفُسِهِم
امروز ، بزرگترین معضلی که تبدیل به مطالبه عمومی کشور شده است مبارزه با فساد سیستماتیک است.
